சாரு எனப்படும் "சகலகலா வல்லவன்"

சாரு என்றழைக்கப்படும் எனது உற்ற தோழனின் - கலைத்தாயின் செல்ல மகனின் - பிறந்தநாள் இன்று.

இந்தப்பதிவு நான் நெடுநாட்களாய் எழுதத்தோன்றிய விடயத்தின் ஒரு விஸ்தீரணமான விவரிப்பு. வெளிக்கொணரப்படவேண்டிய கலைஞன் ஒருவனின் சிறுகுறிப்பு.

சாரு என்றழைக்கப்படும் சாரங்கனை –

உலகெங்கும் பரந்துவாழும் தமிழர்கள் “படலைக்கு படலை” என்ற நாடகத்தின் ஊடாக ஒரு நகைச்சுவை அரங்காற்றுகை பாத்திரமாக அறிந்திருக்கிறார்கள்.

ஆஸ்திரேலியா வாழ் தமிழர்கள், ஒரு நிகழ்ச்சி தொகுப்பாளனாக தாளவாத்திய கலைஞனாகவும் மேடைகளில் பார்த்திருக்கிறார்கள்

ஆனால், இந்தப்பதிவு, சாரு எனப்படும் - பலரும் அறிந்திராத - இசையமைப்பாளன் பற்றியதாகவும்.

இன்று உலகளாவிய ரீதியில் ஈழத்தமிழ் இளையோர்கள் பல முனைகளில் தங்கள் திறமைகளை வெளிக்கொண்டு வருவதும், அவர்களது படைப்புக்கள் பல்தேசிய மக்களால் அங்கீகரிக்கப்படுவதும் எமக்கு கிடைத்துள்ள மிகப்பெரிய அடையாளங்கள் ஆகும்.

ஆனால், இவ்வகையான mainstream audienceஸின் ரசனைக்கு விருந்தாகும் படைப்புக்களை வழங்கவல்ல ஒரு கலையுலக பிரவேசத்துக்கு முன்னோடிகளாக தொண்ணூறுகளின் பிற்பகுதியில் ஐரோப்பாவில் ஒரு இளைஞர்படை தங்கள் புதிய சிந்தனைகளுடன் களமிறங்கியது. பிரான்ஸில் கிளம்பிய அந்த புயல் இன்றுவரை உலகளாவிய ரீதியில் ஒரு அதிர்வை ஏற்படுத்திக்கொண்டுதானிருக்கிறது.

அந்த இளைஞர்கள் பெயர்களை அடுக்கிச்சென்றால், அவர்களைவிட அவர்களின் படைப்புக்கள் அதிகம் பேசும்.

அவர்கள்தான் -

உலகயே தன் பக்கம் திரும்பி பார்க்க வைத்த விஜய் ரி.வியின் “உங்களில் யார் அடுத்த பிரபுதேவா” “ஜோடி நம்பர் வன்” நடன போட்டிகளில் வெற்றி நாயகனாக வலம் வந்த பிரேம்கோபால்.

தனது தொடர்ச்சியான குறும்படங்களின் ஊடாக வித்தியாசமான கலைப்பரிமாணங்ளை யதார்த்த வாழ்வியலின் சாட்சியங்களாக சமர்ப்பித்து எங்கள் கண் முன்னே கொண்டுவரும் சதா பிரணவன்.

நாடகம், குறும்படம் என்று வளர்ந்து தானே தயாரித்து நடிக்கும் திரைப்படங்களை இயக்கும்வரை முன்னேறி ஷங்காய் திரைப்படவிழா வரை "Gun & Ring" என்ற தங்களது திரைப்படத்தை கொண்டு சென்று திரையிட்ட வெற்றிநாயகன் மன்மதன் பாஸ்கி.

போட்டி செறிந்த தென்னிந்திய திரைக்களத்தில் நுழைந்து "கலாப காதலன்" "இராமேஸ்வரம்" போன்ற தமிழ் திரைப்படங்களுக்கு இசையமைத்த இன்னொரு இசைப்பண்டிதன் நிரு.

இவர்களின் வரிசையில், நகைச்சுவை நாடக கலைஞனாக அறிமுகமாகி பின்னர் தன்னை பல பரிமாணங்களில் செதுக்கி புதிய சாளரங்கள் வழியே தனது இசைத்திறமைகளை விஸ்தீரணமாக வளர்த்துக்கொண்டவன் சாரு.

பிரான்ஸில் தமிழ் தொலைக்காட்சியொன்றில் பணிபுரிந்த காலத்திலேயே தனது இசைப்பயணத்தை ஆக்ரோஷமாக ஆரம்பித்தவன், முற்று முழுதாக computerise பண்ணிய இசையை தகுந்த தொழில்நுட்ப அணுகுமுறையின் ஊடாக லாவகமாக பயன்படுத்தும் வித்தையை இன்றுவரை அற்புதமாக கையாண்டு வருபவன்.

சுமார் நான்கு வருடங்களுக்கு முன்னர், இசைத்தொகுப்பு ஒன்றிற்காக பாடல் ஒன்றை கேட்டதோடு தொடங்கிய எமது நட்பு இன்றுவரை இசை எனும் வலுவான பாலத்தில்தான் அதிகம் பயணம் செய்துகொண்டுள்ளது. எந்த ஒரு பாடல் புதிதாக வெளியானாலும் அது பற்றி ஒரு ஆராய்ச்சி, புதிய பாடகர்கள் - இசையமைப்பாளர்கள் - இசை குறித்த விமர்சனங்கள், வித்தியாசமான படைப்புக்களை எவ்வாறு உருவாக்கலாம் என்றெல்லாம் வாரம் ஒரு முறையாவது மணிக்கணக்கில் உரையாடுவோம். சலிப்பதே இல்லை. ஆனால், சாருவின் இசைஞானம் விசாலமானது. அவனது பேச்சுக்கும் செயலுக்கும் இடையில் சிலவேளைகளில் பாரிய வித்தியாசம் இருக்கும்.  அவ்வாறு அமைந்ததுதான் எமது முதல் சந்திப்பும்கூட.

முதலில் குறிப்பிட்டதுபோல, சுமார் நான்கு வருடங்களுக்கு முன்னர் இசைத்தொகுப்பு ஒன்றிற்காக பாடல்களை கோர்க்கும் பணியில் பயங்கர பிஸியாக ஓடித்திரிந்துகொண்டிருந்தேன். அப்போதுதான் நண்பன் ஒருவன், “படலைக்கு படலை சாரு மியூஸிக் செய்யிறவன் என்று கேள்விப்பட்டனான். எதுக்கும் கேட்டுப்பாரன்” என்றான். அதற்குப்பிறகு, சாருவை சந்தித்து நடந்த பேச்சுவார்த்தையில், ஒரு பாட்டு தருவதாக முடிவு செய்யப்பட்டது.

இறுவட்டுக்கான பாடல்கள் எல்லாம் நிறைவடைந்துவிட்டது. சாருவின் பாடல் ஒன்றுதான் பாக்கி. சிட்னியில் இளங்கோ அண்ணன் வீட்டு Recording தியேட்டரில், ஒரு நாள் இரவு ஒன்பது மணிக்கு சாருவின் பாட்டு Recording ஆரம்பிக்கிறது. பாட்டு ரெடியானதும் அதை எடுத்துக்கொண்டு, மற்றைய பாடல்களையும் சேர்த்து final mixing and mastering தரப்படுத்தலுக்காக ஜோர்ஜ் என்பவரிடம் கொண்டுசெல்வதற்கு இளங்கோ அண்ணனுடன் பேசிக்கொண்டு நான் வெளியே காத்திருந்தேன்.

9…10…11...12…1... அதிகாலை 2 மணியிருக்கும். வெறித்த பார்வையுடன் Recording தியேட்டரைவிட்டு வெளியே வந்தான் சாரு. ஐந்து மணித்தியாலங்கள் ஒரே இடத்திலிருந்து Composing வேலை பார்த்தது களைப்பாகத்தானே இருக்கும் என்று நினைத்துக்கொண்டு, எப்படியும் பாட்டு ரெடிதானே என்ற சந்தோஷத்துடன் எழும்பிய எனக்கு சாருவின் பதிலோ என்னை மீண்டும் கதிரையில் தொப் என்று போட்டுவிட்டது.

“என்ன இழவு பிடிச்சவங்களடா..!! சொல்லிக்குடுக்கிறத பாடத்தெரியாமல் வந்துநிண்டு கொக்கரிச்சுக்கொண்டு நிக்கிறாங்கள். ஒண்டு மாறி ஒண்டு என்று ரெண்டு பேரை வச்து Try பண்ணீட்டன் மச்சி, சுதி மருந்துக்கும் சேருதில்லை. நேரம் போகுது. ஓன்றில் நீ பாடு. அல்லது, இந்தப்பாட்டை Drop பண்ணுவம். மற்ற பாட்டுகளை நீ Masteringகுக்கு கொண்டு போ” என்றான்.

இவ்வளவு கஸ்டப்பட்ட பிறகு பாட்டை கைவிடுவது என்பது சரியென்று எனக்குப்படவில்லை. “சரி உள்ளே நட” என்றுவிட்டு Recording தியேட்டருக்குள் இருவரும் சென்றோம்.

சரியாக நான்கு மணிக்கு Recording முடிந்தது. அதுவரை அந்தப்பாட்டு பற்றி எந்த தகவலும் தெரியாத எனக்கு, பாடி முடித்தப்பின்னர்தான் புரிந்தது, நல்லகாலம் அந்த பாடல் என்னைவிட்டுப்போகவில்லை என்று. அப்படி ஒரு பாடல். இன்றுவரை, எனது Paly Listல் அகற்ற முடியாத மெட்டாகவே குந்திக்கொண்டிருக்கிறது. இந்தப்பாடலில் வரும் எந்த இசைக்கருவியும் Manualலாக வாசிக்கப்பட்டதல்ல. ஆனால், அந்த பாடலை கேட்கும் எவரும் அதை நம்பமாட்டார்கள். அப்படியொரு instrumental arrangement.

பாட்டு முடிந்து மறுநாள், எல்லா பாடல்களையும் ஜோர்ஜிடம் கொண்டு சென்றேன். ஜோர்ஜ் என்பவர் Greek நாட்டு இசைவிற்பனர். Final version பாடல் வெளிவரும் முன்னர், ஸி.டி. ஒன்றில் எல்லா பாடல்களும் சமமான Volume ல் கேட்க வைப்பது உட்பட நுணுக்குமான சத்தச்சேதாரங்களை கழிவு செய்வது போன்ற இறுதிப்படுத்தும் வேலைகளில் கைதேர்ந்தவர்.

நான் கொண்டு சென்ற பாடல்கள் எல்லவாற்றையும் தனது கணனியில் ஏற்றிவிட்டு ஒன்றொன்றாக கேட்டுக்கொண்டுவந்தார். “கார்த்திகை பூக்களே” என்ற பாடலைக்கேட்டதும், கண்கள் விரிந்து ஆச்சரியம் முகத்தில் பூரிக்க “இந்த பாடல் யார் arrangementnசெய்தது” என்றார். நானும் சாருவைப்பற்றிக்கூறினேன். ஒரு பத்துநிமிடங்களுக்கு ஓயாது wonderful, marvelous, fantastic என்று துதி பாடிக்கொண்டே இருந்தார். சாருவுடன் பேசலாமா என்றார். Call பண்ணிக்கொடுத்தேன். அவரால் ஆங்கிலத்தில் அதிகமாக சாருவை தொலைபேசியில் பாராட்ட முடியவில்லை. ஆனால், அவர் அருகில் நின்று பார்த்த எனக்கு, அவரது முகபாவனைகளிலிருந், அவர் சாருவை எவ்வளவுக்கு பாராட்ட முயற்சித்தார் என்பது அப்படியே தெரிந்தது.

அப்போதுதான் புரிந்தது, சாருவின் இன்னொரு திறமை. இசையமைப்பில் மிக முக்கிய Post Production காரியமான Mastering / Balancing வேலையில் சாரு அப்படி ஒரு பாண்டித்தியம் நிறைந்தவன். அவனது sound mixing எப்போதும் எனக்கு இசையமைப்பாளர் வித்யாசாகரின் பாடல்களிலுள்ள நேர்த்தியை ஞாபகமூட்டும்.

இந்த சம்பவம் அவனது இசை ஆழத்தை ஒரே தடவையில் எனக்கு அறிமுகம் செய்த நிகழ்வு எனலாம். அதன் பின்னர், அவனுடன் செய்துகொண்ட எத்தனையோ Recording நிகழ்வுகள். எல்லாம் பரவசம்.

சாரு இசையமைந்த “லக்ஷ்மி நாதம்” பக்தி பாடல்கள் இசைப்பேழை அண்மையில் வெளியிடப்பட்டது. சாருவின் இசையில் தென்னிந்திய பாடகர்கள் பிரசன்னா, மது பாலகிருஷ்ணன், கிருணஷ்ராஜ் மற்றும் பலர் பாடியது.

சாரு இசையமைத்த பல தாயக பாடல்கள் மற்றும் எழுச்சி பாடல்கள் ஆகியவை இன்றும் மாவீர்ர் நிகழ்வுகளில் மறக்கமால் இடம்பிடிக்கும் இதயத்தை பிழியும் உணர்வுபூர்வமான ராகங்கள்.

பிரான்ஸில் வருடா வருடம் நடைபெறும் குறும்பட போட்டி நிகழ்வில் மூன்று வருடங்கள் தொடர்ச்சிய சிறந்த பின்னணி இசையமைப்பாளர் விருதைப்பெற்றுக்கொண்டவன் சாரு.

இவ்வாறு அவன் இசைப்பெருமைகளை அடுக்கிக்கொண்டே போகலாம்.

ஆனால், நாம் இப்படியான – சாரு போன்ற – கலைஞர்களை எவ்வளவுக்கு அங்கீகரித்துள்ளோம். அவன் போன்ற கலைஞர்களை எத்தனை தடவைகள் முன்னிறுத்தியுள்ளோம். அதற்கு எவ்வளவுதூரம் எமது மக்கள் தயாராக உள்ளார்கள்.

இதுவே என் கவலை.

"காற்றுக்கு ஓய்வென்பதேது - அட
கலைக்கொரு தோல்வி கிடையாது"

"இசை இளவரசன்" டி.இமான்

டி.இமான் என்றழைக்கப்படும் தினகரன் இமானுவேலின் இசை சிருஷ்டிப்பில் உருவான “கயல்” திரைப்படம் வெளிவந்திருக்கிறது. பிரபுசாலமோனும் இமானும் கைகோர்க்கும் மூன்றாவது திரைச்சித்திரம்தான் கயல். ஏற்கனவே, மைனாவும் கும்கியும் கதையில் மாத்திரமல்ல இசையிலும் ரசிகர்களை கட்டிப்போட்ட வெற்றிப்படங்களாகி இன்னும் ரிங் டோன்களாக ஒலித்துக்கொண்டிருக்கும்வேளையில், "கயல்" பாடல்கள் வெளிவந்து தென்றலாய் தடவ ஆரம்பித்திருக்கின்றன.

சிறுவயதிலிருந்து இசைக்கு அடிமையாகி, குறிப்பாக திரையிசைப்போதைக்கு தீராத அடிமையான எனக்கு இமானின் ஆரம்ப காலப்பாடல்கள், அவர் மீது ஒருவித வித்தியாசமான ஆச்சரியத்தைத்தான் ஏற்படுத்தியிருந்தன. ஏனெனில், இரண்டாயிரம் ஆண்டு ஆரம்பகாலப்பகுதியில் திரையிசைக்கு அறிமுகமான இமானின் பாடல்கள் அநேகமானவற்றில் நல்ல மெட்டு இருக்கும்: அநேகமான பாடல்களுக்கு பொருத்தமான குரல்களும் தெரிவு செய்யப்பட்டிருக்கும்: ஆனால், ஆர்ப்பரிக்கும் இசைக்கருவிகள் - தேவையற்றமுறையில் பயன்படுத்தப்பட்டு - பாடல்களின் உயிர்ப்பை அவ்வப்போது வெகுவாக பாதிக்கும்: விளைவு - அந்த பாடல்கள் ரசிகர்களிடம் அடையவேண்டிய உண்மையான வீச்சை பெறத்தவறியிருக்கும்.

அத்துடன், இமானின் ஆரம்பகால பாடல்களில் இன்னொரு குறைபாடாக காணப்பட்ட விடயம். அவரது பாடல்கள், mixing & mastering செய்யப்பட்ட விதம். முதலில் குறிப்பிட்டதுபோலவே, ஆர்ப்பரிக்கும் தேவையற்ற இசைக்கருவிகளின் ஆக்கிரமிப்பு அநேக தருணங்களின் பாடகர்களின் குரல்களை விழுங்கிவிடும். அதை நேர்த்தி செய்யக்கூடிய arrangement வாய்ப்பும்கூட அநேக தருணங்களில் தவறவிடப்பட்டிருக்கும்.

ஆனால், இவையெல்லாவற்றையும் தாண்டியும், அவ்வப்போது சில பாடல்கள் இமானின் பெயர் சொல்லும் மெட்டுக்களாக தமிழ் திரையிசைவெளியில் கோலோச்சிக்கொண்டிருக்கத்தவறவில்லை.

குறிப்பிடத்தக்க பாடல்களாக,

"சேனா" படத்தில் "தீராதது காதல் தீராதது"

"விசில்" படத்தில் "அழகிய அசுரா"

"கிரி" படத்தில் "கிசு கிசு மனுசா"

"ஆணை" படத்தில் "அழகிய தரிசனம்"

"நெஞ்சில் ஜில் ஜில்" படத்தில் "கண்ணுக்குள் கலவரம்"

"லீ" படத்தில் "ஒரு களவாணி பயலே"

போன்ற பாடல்களை எனக்கு நெஞ்சு நெருக்கமான மெட்டுக்களாக எப்பொழுதும் முணுமுணுத்துக்கொண்டிருந்துள்ளேன்.

எனது நண்பர் ஒருவர் ஒருமுறை வெள்ளந்தியாக “இந்த இமான் என்றொரு இசையமைப்பாளர் இருக்கிறாரே. அவர் அர்ஜூன் படத்துக்கு மட்டும்தான் இசையமைப்பாரா?” என்று கேட்டார். அவர் கேட்டதற்கு காரணம் இல்லாமல் இல்லை. ஏனெனில், அர்ஜுன் படத்துக்கு இமான் இசையமைத்தது அதிகம் என்று கூறலாம். "ஆணை", "வாத்தியார்", "சின்னா", "துரை", "மருதமலை" ஆகியவை இதில் அடங்கும்

இப்படி அவ்வப்போது, அதிரடிகளை கொடுத்து தன் இசையை பேசிவந்த இமான், ஒரு சரவெடியாக கிளம்பி, தன் இசையை மற்றவர்கள் பேசவைத்த படமாக மைனாவை கூறலாம். "மைனா" என்பது இயக்குனரின் பிரபுசாலமானின் ஒரு அற்புத திரைக்காவியமாக - யதார்த்த வாழ்வியலின் பிரதிபலிப்பாக - சமானிய ரசிகனின் ரசனையில் ஆழமாக கோடு கீறிச்சென்ற திரைமொழி. அந்த ஆழமான திரைக்கதைக்கு இதமாக இசைவார்த்து திரையில் அந்த படைப்பை இரட்டிப்பாக தூக்கி நிறுத்தியவர் இமான்.

அதன் பிறகு வந்த சில படங்களில், அப்பிடி இப்பிடி இசைக்கபடி ஆடிய இமான், கும்கி, ரம்மி, ஜில்லா போன்ற படங்களில் அடித்த சிக்ஸரில் தொலைந்த கோடான கோடி ரசிகர்களின் இதயப்பந்துகளை இன்னும் தேடிக்கண்டுபிடிக்கவில்லை. அப்பிடி ஒரு இமாலயப்பாய்ச்சல். அத்தனை பாடல்களும் அருமருந்து. ரசிகர்களுக்கு கிடைத்த புதுவிருந்து.

“கூட மேல கூட வச்சு” பாடல் கிட்டத்தட்ட உலக தமிழ் திரையிசை ரசிகர்களின் தேசிய கீதமாகவே முணுமுணுக்கப்பட்டது. 2013 – 2014 ஆம் ஆண்டு இமான் எனும் இசைச்சாகரம் ஏற்படுத்திய அதிர்வு தமிழ் திரையிசை சரித்திரத்திரத்தில் பதிவுசெய்யப்படவேண்டிய சாதனை என்றுகூறினால் மிகையில்லை.

இமானின் இன்னும் சில சைலன்ட் சாதனைகளாக என் நெஞ்சில் அவரை உயரத்தில் வைத்திருக்கும் விடயங்கள் இங்கு கோடிட்டுக்காட்டப்படவேண்டியவை.

2011 ஆம் ஆண்டு ஈழத்தமிழ் கதை ஒன்றை மையமாக வைத்து இயக்குனர் புகழேந்தி தங்கராஜ் எடுத்த திரைப்படம் “உச்சிதனை முகர்ந்தால்” ஈழத்தமிழர் பற்றிய கதை – சோகம் ததும்பும் திரைமொழி, இப்படியான படத்திற்குள் காலைவைத்து ஏன் சர்ச்சைகளை சம்பாதித்துக்கொள்ளவேண்டும் என்று பல இசையமைப்பாளர்கள் இந்தப்படத்தைவிட்டு ஒதுங்கிக்கொண்டார்கள். பெரிய பெரிய இசையமைப்பாளர்களையெல்லாம் வைத்து படத்தை இயக்குவதற்கு தயாரிப்பு செலவு ஒன்றும் புகழேந்தி தங்கராஜூக்கு அவ்வளவாக உதவிசெய்யவில்லை.

இந்த இடத்தில்தான், அணுகியவுடன் ஆதரவுக்கரம் நீட்டியவர் இமான். ஒரு தமிழனாக தன் கடமையை செய்யவேண்டும் என்ற உணர்வோடு இமான் வடித்த பாடல்கள் “உச்சிதனை முகர்ந்தால்” படத்துக்கு எப்படி அமைந்தன என்பதற்கு, படத்தின் கிளைமக்ஸை பார்ப்பவர்களின் கடைக்கண்ணில் சொட்டும் கண்ணீர்த்துளியே சாட்சி. பலராமும் மாதங்கியும் பாடிய “உச்சிதனை முகர்ந்தால் உள்ளங்கால் வரை சிலிர்க்குதடி” வெளிவந்த காலப்பகுதியில் சித்தம் கிறங்கடித்த பாடல் எனலாம். இன்று மீண்டும் கேட்டாலும், ஓடிவந்து இதயத்தில் உட்கார்ந்துகொள்ளும் இதமான மெட்டு.

இதேபோன்ற இமானின் இதயத்தை வருடும் இன்னொரு இசைச்சாதனைதான், கண் பார்வையற்ற – கணீர் குரல் - வைகோம் விஜயலக்ஷ்மியை “என்னமோ ஏதோ” படத்தில் “புதிய உலகில் புதிய உலகில்” என்ற பாடலுக்காக உள்வாங்கியது. அந்த பாடலை அன்றல்ல இன்றல்ல என்று கேட்டாலும் மூளைக்குள் ஏதோ கிறுகிறுக்கும். இதயம் காற்றுவெளியில் எழுந்து பறக்கும். இந்த வாழ்வின் அத்தனை ஆசா பாசங்களையும் துறந்துவிடவேண்டும் என்றொரு அத்வைத நிலைக்குள் அரவணைத்துவிடும். அப்படியொரு இசை. ஆந்த இசையில் அப்படியொரு ஆழம். அப்படியொரு பாரம்.

இவ்வாறான இமானின் இசைப்பயணத்தில் அவர் இணைத்துக்கொள்ளும் புதிய பாடகர் பட்டியலும் அவரது பாடல்கள் தற்போது வெற்றி பெறுவதற்கு இன்னொரு முக்கிய காரணம் என்று கூறலாம். “எயார்டெல் சுப்பர் சிங்கர்” எனப்படும் உலகையே கட்டிப்போட்டுள்ள reality show இலிருந்து இமான் தனது பாடல்களுக்கு பாடகர்களை தெரிவுசெய்வது, அவரது பாடல்களுக்கு புதிய பரிமாணத்தை வழங்குவது மட்டுமல்லாமல், எயார்டெல் சுப்பர் சிங்கரில் அந்த பாடகர்களுக்கு உளகளாவிய ரீதியில் உள்ள ரசிகர்களை அப்படியே இமானின் பாடல்களுக்கு  இடம்பெயர்த்துவிடுகிறது. இது இமானுக்கும் இந்த பாடர்களுக்கும் ரசிகர்களுக்கும் இடையில் ஏற்பட்டுள்ள பரஸ்பர வெற்றியே ஆகும்.

இந்த பட்டியலில், ஹரிஹரசுதன், சாய்சரண், சந்தோஷ், பூஜா, மாளவிகா என்று பலர் அடங்குவர். இதில், என்ன விசேடமெனில், இவர்கள் அனைவருக்கும் மிகக்குறுகிய காலத்தில் - அருமையான – முத்துமுத்தான - ஹிட் பாடல்களை கொடுத்து அவர்களது இசைப்பயணத்தை இன்னொரு தளத்துக்கு உயர்த்திவிட்டிருக்கிறார் இமான். ஹரிஹரசுதனின், “ஊதாக்கலரு ரிப்பன்”, சந்தோஷ் - பூஜா பாடிய “எதுக்காக என்ன நீயும் பார்த்தா” சாய்சரண் - மாளவிகா பாடிய “டங் டங் டக டக டங் டங்” ஆகிய பாடல்கள் அவர்களை புகழின் உச்சத்துக்கே கொண்டு சென்றுவிட்டது மட்டுமல்லாமல், அடுத்தடுத்த இசையமைப்பாளர்களிடமும் அவர்களை கொண்டுசேர்த்துவிட்டுள்ளன.

இவ்வாறான இசைச்சாதனைகளுடன் நாளுக்கு நாள் புதிய முயற்சிகளுடன் பயணிக்கும் இமானின் இசை ஊர்வலம் தொடரவேண்டும். மெட்டுக்களில் காதல் கொண்ட இசையமைப்பாளர்கள்தான் நீண்டகாலம் ரசிகர்களின் மனதில் நின்றுநிலைக்க முடியும். இமான் கடந்துவந்த காலப்பகுதி சுலபமானதல்ல. கடந்த 15 வருடங்களில், தமிழ்திரையிசை தளத்தில் எத்தனையோ புதிய புதிய இசையமைப்பாளர், அவர்களின் எத்தனையோ புதிய புதிய முயற்சிகள், புதிய தொழில்நுட்ப அறிமுகங்கள், இவர்கள் எல்லோரையும்விட தொடர்ந்து இசைச்சிங்கங்களாக கோலோச்சும் ஏ.ஆர்.ரஹ்மான் - இளையராஜா – யுவன், இப்போது புதிதாக அனிருத் போன்றோரின் அசைக்கமுடியாத மார்க்கெட். அவர்கள் கொடுக்கும் ஹிட் என கழுத்தை இறுக்கும் போட்டிகளுக்கு நடுவில் தன் திறமையாலும் அதன் மேலுள்ள அசைக்கமுடியாத நம்பிக்கையாலும் தனது இசை சாம்ராஜ்யத்தை வெற்றிகரமாக கட்டியெழுப்பி, எல்லா புகழுக்கும் தகுதியான இசை இளவரசனாக ரசிகர்களின் மனதுக்குள் மகுடி வாசிக்கிறார் இமான்.

சுகல இசைககளிலும் தனது படங்களில் புகுந்துவிளையாடும இமான், இதுவரை பாரம்பரிய இசையை மட்டும் அடிப்படையாக எந்தப்பாடல்களையும் உருவாக்கவில்லை என்பது என் மனதில் நெடுநாளாக இருக்கும் ஒரு குறை. (தன்னுடைய பாடல்கள், பிற மொழி பாடல்கள் என்று அங்கு கொத்தி இங்கே வெட்டி இசை கோர்க்கும் ஹரிஸ் ஜெயராஜே அந்நியன் படத்தில் முழுப்பாடல் இல்லாவிட்டாலும் பாடலின் ஆரம்ப இசையாக தனது சாஸ்திரிய இசைஞானத்தை பதிவுசெய்ய முயற்சியாவது பண்ணியிருக்கிறார்) அதை எப்போது இமான் நிறைவேற்றுப்போகிறார் என்பதை ஆவலுடன் எதிர்பார்த்துள்ளேன். ஏனெனில், அதற்குரிய சகல ஆற்றலும் தகுதியும் அவருக்கு நிறையவே உள்ளது. அதை வித்தியாசமாக தரக்கூடிய படைப்பாற்றலும் அவருக்குண்டு.

அதுவரை, ஷ்ரேயா கோஷலின் “கயல்” பாடலுக்கு மீண்டும் செல்கிறேன்.

“என் ஆளை பார்க்கப்போறன்”

நாதம் என் ஜீவனே....

'எயார்டெல் சுப்பர் சிங்கர்', 'சண் சிங்கர்', 'கேடி Boys கில்லாடி Girls' என்று புதிது புதிதாக முளைத்த Reality Showக்களினால், தமிழ் இசை எனப்படுவது உலகளாவிய ரீதியில் இன்று ரசிகர்கள் மத்தியில் பல்வேறு பரிணாமங்களை எட்டிவிட்டது. 

ஒரு காலத்தில் திரையிசைப்பாடல்கள் எந்தப்படத்தில் வெளியானவை என்ற தகவலை அல்லது யார் பாடினார்கள் என்ற தகவலை மட்டும் தெரிந்திருந்த சாமானிய ரசிகர்கள், இன்று அந்த பாடலின் ராகம் முதற்கொண்டு இசையமைப்பு நுணுக்கங்களைக்கூட சர்வசாதாரணமாக பிரித்து மேய்ந்து விமர்சிக்கும் ஆரோக்கியமான பாதையில் பயணம் செய்ய ஆரம்பித்துவிட்டார்கள் என்றால் - 

அதற்கு காரணம் தலைமுறைகள் தாண்டிய பரந்த இசை அறிவும் அதற்கு ஏற்ற தரத்துடன் வளர்ந்துள்ள ஆராக்கியமான இசைநிகழ்ச்சிகளும்தான்.

ஆனால், தொண்ணூறுகளின் ஆரம்பம் முதல் திரைஇசை என்பது என் போன்றவர்களுக்கு கொழும்பு சர்வதேச வானொலி நிலையத்தில் ஒலிபரப்பான பாடல்கள், தூத்துக்குடி வானொலியில் முக்கியமாக இரவு 08.45 ற்கு ஒலிபரப்பாகும் பாடல்கள், பலாலி வானொலியில் ஒலிபரப்பான பாடல்கள் என்பவற்றின் ஊடான அறிமுகமாகவே இருந்தது. 

இவை எல்லாவற்றுக்கும் மேலாக ராஜன், கண்ணன், சாந்தன் மற்றும் அருணா இசைக்குழுக்கள் எமக்கெல்லாம் பெரும்பேறு அளித்த இசை நிகழ்ச்சிகள் எனலாம். ராஜன் இசைக்குழுவில் சத்தியசீலன் பெண்குரலில் பாடும் "பூங்குயில் ராகமே", ஸ்டனிஸ் சிவானந்தனின் 'பட்டத்து ராஜாவும் பட்டாளச்சிப்பாயும்" மற்றும் "தேவனே என்னை பாருங்கள்" பாடல்கள், அருணா இசைக்குழுவின் "புதுச்சேரி கச்சேரி" என்ற சிங்காரவேலன் படப்பாடல் எஸ்.ஜி.சாந்தனின் "கனலில் கருவாகி" போன்றறைதான் எமக்கெல்லாம் விசிலடிக்கும் வித்தையை காட்டித்தந்த அந்தக்கால அற்புதங்கள்.'அண்டர்வெயார்' இல்லாமல் வேட்டியை இறுக்கக்கட்டி அங்கப்பிரதஷ்டணை அடித்து சாதனை செய்து காண்பிப்பதற்கான திருவீதிகளாக ஆலயங்களை நாங்கள் அப்போது பயன்படுத்திக்கொண்டாலும், இந்த இசைக்கச்சேரிகளும் எங்களை ஆலயங்கள் நோக்கி வாரி அணைத்துக்கொண்டன. 

தண்ணீர்பந்தல், கம்பன் கழக பேச்சாளர்களின் சொற்பொழிவு, இசைக்கச்சேரிகள் என்றெல்லாம் ஆலயங்கள் எங்களுக்கு 'எயார்டெல் சுப்பர் சிங்கர்' தரும் போதையை அள்ளித்தந்துகொண்டிருந்த அந்த காலப்பகுதியில் - பிரபல்யமான நாதஸ்வர - தவில் வித்துவான்களின் வருகைகள் ஆலயங்களுக்கு எப்போதுமே ஒருவித பரவச உணர்வை ஏற்படுத்திவிடும். 

அன்று அந்த பரவசநிலையை அளித்த நாதஸ்வர இசையை நேற்று நண்பன் visakan முகப்புத்தகத்தில் பகிர்ந்துகொண்ட காணொலியில் பல வருடங்களுக்கு பின்னர் மீண்டும் பெற்றுக்கொண்டேன். அதற்கு காரணமான நாதஸ்வர வித்துவான் வேறு யாருமல்ல. 33 வருடங்களாக யாழ் மண்ணை தங்கள் இசையால் கட்டிப்போட்ட நாதஸ்வர சக்கரவர்த்திகள் கானமூர்த்தி - பஞ்சமூர்த்தி சகோதரர்களில், பஞ்சமூர்த்தியின் மகன் குமரன். என்ன ஒரு இசைஞானம்?

கரவெட்டி விநாயகர் ஆலயத்தில் இடம்பெற்ற கச்சேரியில் அவர் வாசித்துள்ள "உயிரே உயிரே" பாடலை பார்த்ததிலிருந்து, அந்த பாடல் மாறுவேடத்தில் உடலுக்குள் புகுந்து இசைக்கலகம் செய்தவண்ணமுள்ளது. இந்தப்பாடல் இல்லாமல் ஏ.ஆர். ரகுமானின் நிகழ்ச்சிகளோ, ஹரிஹரன் மற்றும் சித்ராவின் இசைநிகழச்சிகளோ எங்கும் இடம்பெற்றதில்லை. அந்த பாடலை ஒவ்வொருமுறை பாடும்போதும் ஹரிஹரன் புதிது புதிதாக சங்கதிகள் வைத்து பாடுவதும் அந்தப்பாடலினால் எவ்வாறெல்லாம் ரசிகர்களின் ஆன்மாவை அர்ச்சனை செய்யமுடியுமோ அவ்வாறெல்லாம் பல ஸ்தாயிகளிலும் சென்று இசைப்போரே நடத்தி மெய்மறக்கச்செய்பவர் பாடகர் ஹரிஹரன். ஒரு குரல் தேர்ந்த கசல் பாடகராக அவருக்கு அந்த முயற்சி என்றுமே கடினமாக இருந்ததில்லை. அந்த பாடல் பல வருடங்கள் கடந்து இன்றும் புதிதாக இருப்பதற்கு மூல காரணம் அதனை சிருஷ்டித்த ஏ.ஆர்.ரகுமான்.

ஆனால், அந்த பாடலை தனது நாதஸ்வரத்தால் அநாயசமாக வாசித்து ஹரிஹரன் தன் குரலால் காண்பிக்கும் இசை ஜாலத்தை குமரன் தன் குழலால் காண்பித்திருக்கும் அழகு இருக்கிறதே...இந்த காணொலியை எத்தனை தடவைகள் பார்த்தாலும் போதாது. 

ஒரு பாடலை improvise பண்ணி பாடுவது என்பது தேர்ந்த பாடகருக்கு பெரிய சிக்கலான விடயமில்லை. ஆனால், அவ்வாறு தன் வாத்தியத்தால் improvise பண்ணி இசைப்பது என்பது எல்லா இசைக்கலைஞரும் செய்யக்கூடிய விடயமே அல்ல. என்னதான், improvise பண்ணி இசைப்பதற்கு எம் இசைஞானம் எத்தனித்தாலும் அதனை ஒலியிலே வெளிக்கொணர்வதற்கு எந்த இசைக்கலைஞனுக்கும் அவனது வாத்தியத்தில் கைதேர்ந்த ஞானமும் சரளமான இசைப்புலமையும் ஒருங்கே தேவைப்படுகின்றது. இசைக்கருவி எனப்படுவது அவனது உடலின் ஒரு அங்கம் போல இணைந்துகொள்ளும் அர்த்தநாரீஸ்வர நிலையில்தான் இது சாத்தியம். அவன் போடும் இசைக்கட்டளைகள் அனைத்தையும் அப்படியே ஒலியாக்கும் வாத்தியத்தை தன்னக்தே கட்டுப்பாட்டுக்குள் கொண்டுவரும் உச்சம்தான் ஆத்மார்த்தமான இசையை ரசிகனிடம் கொண்டு சேர்க்கிறது. அவ்வாறான நிலையில், இசைக்கலைஞனதும் ரசிகனதும் ஆன்மாக்கள் பேசத்தொடங்கி விடுகின்றன. அந்த அத்வைத வெளியில்தான் மனித மனம் தன்னிலை மறந்து தன் எல்லா உணர்வுகளுடனும் இசையிடம் சரணடைந்துவிடுகிறது.

இந்தக்காணொலியில் அந்த பரவச நிலையை நெத்திப்பொட்டில் அடித்தாற்போல் தந்திருக்கிறான் குமரன். 

'உயிரே உயிரே' பாடலின் சரணத்தை வாசித்துவிட்டு ஒவ்வொரு முறை பல்லவிக்கு வரும்போது அவன் போடும் வித்தியாசமான சங்கதிகள், இதுவரை ஹரிஹரனின் குரலிலும் கேட்டதில்லை. அதுபோக, அந்த பாடலில் வரும் இரண்டாவது interlude இசைக்கலைஞர்கள் - பாடர்கள் என்று எவருமே தொட்டுக்கொள்ள அச்சப்படும் பகுதி. அதனை பாடுவதற்கோ - வாத்தியங்களில் வாசிப்பதற்கோ சரியான தாளக்கட்டுமானம் வேண்டும். அப்படியான தாளக்கட்டுமானத்துக்குள் நின்றுகொள்வதற்கு சரியான மூச்சுப்பிடிப்பு வேண்டும். இவையெல்லாவற்றையும் சரிசெய்துகொண்டு பாடலில் கோர்க்கப்பட்டுள்ள ஸ்வரங்களுடன் இழுபட்டபடி உச்ச ஸ்தாயிக்கு செல்லவேண்டும். அசாத்தியமான இந்த முயற்சியை எந்தப்பிசிறும் இல்லாமல் குமரன் வாசிக்கும்போது கடைக்கண்ணில் ஒரு கண்ணீர்த்துளியே எட்டிப்பார்த்துவிட்டது.

குமரன். இவன் போன்றவர்கள் நாங்கள் கொண்டாடவேண்டிய கலைஞர்கள். அவனது திறமையும் அவன் போன்றவர்களின் ஆற்றலும் எங்களால் ஆராதிக்கப்படவேண்டியவை. அவனது தந்தையின் திறமை எங்களின் கை தட்டல்களுடனும் ஒரு சில பட்டங்களுடனும் சில வெளிநாட்டுப்பயணங்களுடனும் முடிந்து போயிற்று. ஆனால், இசையில் பெரு வீச்சுடன் இறங்கியுள்ள குமரன் போன்ற அடுத்த தலைமுறையின் வீரியத்தை உலகளாவிய ரீதியில் எம் இனத்தின் ஆற்றலாக பிரகடனப்படுத்துவதும் அதை எமது சாதனைகளின் அடையாளமாக எடுத்துச்செல்வதும் எங்களின் கைகளில்தான் உள்ளது.

நந்திக்கடல் நண்டு

ஆடு, மாடு, பன்றி போன்ற பெரும் மாமிசங்களை அறவே உண்ணாத எனக்கு கடலுணவுகளில் எப்போதுமே அலாதி பிரியம். அவற்றை யார் சமைத்தாலும் அவை சமைக்கப்படும் வித்தியாசங்களை ஏகாந்தமாக ரசித்து உண்வதில் உள்ள இன்பமே தனி. அந்த வகையில் சிறுவயதிலிருந்தே இறாலுக்கு அடிமையான எனக்கு நண்டு என்றால் அதை சொல்லும்போதே வாயூறும். அதை உடைத்து உண்ணுவதற்கு பொறுமையில்லாமல் சிரமப்பட்ட சிறுவயதில் பக்குவமாக உடைத்து சதையை தனியாக கோப்பையில் போட்டுவிடும் அம்மா, நண்டுக்காலை உடைத்து அதை 'ஐஸ் கிறீம்' என்று ஊட்டிவிட்ட காலங்கள் இன்னமும் மனதில் பசுமையாக உள்ளன.

எனக்கும் கடலுணவுகளுக்குமான சகவாசம் இவ்வாறான ஒரு நெருக்கத்தில் இருக்க, கடந்த வாரம் நண்பன் ஒருவன் கேட்ட கடலுணவினால் நான் பட்ட பாடு எனது இத்தனை வருட 'சாப்பாட்டு வாழ்க்கையில்' பெரிய பங்கத்தை ஏற்படுத்திவிட்டது. அதாவது, சந்தைக்கு சென்று நந்திக்கடல் நண்டு என்ற ஒருவகை நண்டினத்தை வாங்கிவரச்சொன்னதே இந்த சிக்கலுக்கு காரணம். அவன் என்னை முதலில் கேட்டபோது ஏதோ கவிதை தலைப்புப்போல இருந்ததால் பேசாமல் நண்பன் தமிழ்பொடியன் இருக்கிறான்தானே, அவனை அழைத்து கேட்போமே என்று எண்ணிய எனக்கு, அவன் சீரியஸாகவே நந்திக்கடல நண்டு பற்றி விவரணம் ஒன்றைக்கொடுத்தபோது சற்று சினமேறிவிட்டது.

'அட உலகமெல்லாம் பிரபலமான நந்திக்கடலில், இவ்வளவு காலமும் நமக்கு தெரியாமல் ஒரு நண்டுக்குடும்பம் இருந்திருக்கிறதே என்று எண்ணியபோது ஒரு வேதனை, 2009 ஆம் ஆண்டுக்குப்பினர்தான் இந்த நண்டு பிரபலமானதா இல்லை முன்னமே இந்த நண்டு இதே பெயருடன்தான் உலாவியதா என்று எண்ணியபோது அதை விட இன்னும்பெரிய வேதனை, இந்த நண்டைப்போய் ஆஸ்திரேலியாவிலுள்ள சந்தையில் வாங்கி வரச்சொல்கிறானே இதை கறிக்கடையில்போய் எப்படி புரியவைக்கப்போகிறேன் என்று எண்ணியபோது முடியை பிய்த்துக்கொள்ளலாம் போன்ற பயங்கர வேதனை.

உடனயாக பொறிதட்டிய ஆள் எங்கள் Siriharan Kana தான். மஞ்சள்பொடி தொடக்கம் மாலு பணிஸ் வரை நளபாகத்தில் நாட்டியமாடும் இவருக்கு இதெல்லம் வெறும் ஜுஜுபியாக இருக்கும் என்ற புளுகத்தில் அழைத்தேன். 'அண்ணா இந்த நந்திக்கடல் நண்டு என்று கேள்விப்பட்டிருக்கிறீர்களா" என்று கேடடேன். அதற்கு அவர் 'ம்ம்ம்...என்ன புத்தகமோ" என்றார். நான் நந்திக்கடல் நண்டு என்று முதலில் கேள்விப்பட்டபோது கவிதையின் தலைப்பு என்று நினைத்ததுக்கு அவர் எவ்வளவோ பரவாயில்லை என்றே எனக்கு தோன்றியது. இருந்தாலும் அழாதகுறையாக, 'இல்லை அண்ண, இது ஒரு நண்டு வகையினமாம்...." என்று தொடங்கி என்னுடைய பிரச்சினைகளை விளங்கப்படுத்தினேன். அவரும் தன்பங்குக்கும் எங்களது அடுத்த ஆஸ்தான நளபாக மன்னன் Sriganeshwaran Rajaratnam எங்கிருக்கிறார் என்று தேடிப்பிடித்து கேட்டால், அவருக்கும் அதே கதிதான். இதிலென்ன வேடிக்கையென்றால், நாமெல்லாம் பட்ட பாட்டை பார்த்திருந்தால் அந்த நந்திக்கடல் நண்டே கைகொட்டி..ச்சீ...கால்கொட்டி சிரித்திருக்கும்.

இறுதியில், மீண்டும் என்னிடம் நண்டு கேட்ட நண்பனை அழைத்து, "என்டா ராஜா, அந்த நண்டு எப்படிடா இருக்கும்" என்று விலாவாரியா விசாரித்து அங்க லட்சணங்கள் எல்லாவற்றையும் அப்படியோ மனப்பாடம் செய்தபடி சந்தைக்குள் நுளைந்து, ஏதோ அடையாள அணிவகுப்பில் திருடனை பிடிப்பதுபோலவே நண்டுகள் அடுக்கிவைக்கப்பட்டிருந்த கண்ணாடி பெட்டிகளை தாவி தாவி சென்றேன். இறுதியில், எல்லா நண்டுகளுக்கும் அப்பால் தனியே ஒரு பெட்டியில் நூலால் இழுத்து கால்களை கட்டியபடி மாட்டுச்சாணத்துக்கு கால்முளைத்ததுபோல கரும்பச்சை நிறத்தில் எதோ எனக்காக காத்துக்கிடந்ததுபோல என்னை கண்டதும் கால்களால் திமிறி எழும்புவதற்கு முயற்சித்தபடி 10-15 நண்டுகள் கிடந்தன. ஏதோ ஒரு பக்கத்தால் நுரை தள்ளியது. எனக்கல்ல நண்டுக்கு. ஓரளவுக்கு நான் தேடிவந்த ராசாத்தி இவள்தான் என்று முடிவாயிற்று. என் நண்பன் சொன்ன எல்லா அம்சங்களும் பொருத்தமாக இருந்தன. என்ன..இவையெல்லாம் உயிரோடு இருக்கும் என்றுதான் அவன் சொல்லவில்லை. எச்சிலை கொஞ்சம் விழுங்கியபடி இப்போவாவது இந்த நண்டின் உண்மையான பெயர் என்ன என்று அருகே சென்று அங்கிருந்த அட்டையை வாசித்தேன். அதன் பெயர் Queensland Mud Crab என்று கிடந்தது. 

அந்த நண்டு பற்றி, அருகில் நின்று கொண்டிருந்தவரிடம் கேட்போமென்று திரும்பினால், அந்தாளுக்கு இரண்டு கண்களையும் காணோம். என்னடா இந்த நண்டுதான் புடுங்கி தின்றுவிட்டதோ என்று அவரை அருகில் சென்று அழைத்தால், அவருக்கு மாத்திரமல்ல அந்த சந்தையில் வேலை செய்துகொண்டிருந்த அரைவாசிப்பேருக்கு அந்தளவுதான் கண்கள். (இவ்வளவுக்கு நான் யாரை சொல்கிறேன் என்று மட்டுமல்ல மெல்பேர்ன் வாசிகளுக்கு நான் எந்த சந்தைக்கு போனேன் என்றுகூட விளங்கியிருக்கும்). அந்த அண்ணாச்சி கூறியதன்படி, இந்த நண்டு உயிரோடுதானிருக்குமாம். உடைக்கும்போதுதான் சாகுமாம். உடைக்கும் முன் செத்தாலும் ஓரிரு மணிநேரத்தில் சமைத்துவிடவேண்டுமாம். இல்லாவிட்டால், அவை இறந்தவுடன் சதைகள் அனைத்து கரைந்து ஒழுகிவிடுமாம். அதற்குப்பிறகு, அம்மா எனக்கு உடைத்து தந்த சதையும் இருக்காது, ஐஸ்கிறீமும் இருக்காதாம்.

அவர் கூறியதெல்லாம் சரி. ஆனால், இந்த உயிர் நண்டை வாங்கிக்கொண்டு வீடு போவதற்குள் எனக்கு ஈரக்குலை கரைந்து உருகிஓடிவிடும் போல கிடந்தது. ஆழ்ந்து யோசித்துவிட்டு, நந்திக்கடல் என்றாலே நமக்கு ஆகாதுபோலகிடக்கு, கலியாணமான புதிதில் போயும் போயும் ஒரு நண்டிடம் கடிவாங்கினான் என்று வரலாறு என்னை பழிக்கக்கூடாது என்ற முடிவுடன் கார்ச்சாவியை கையில் எடுத்துக்கொண்டு நடக்கத்தொடங்கிவிட்டேன்.